Geitenkweekster Adiatou Djato

ADIATOU DJATO is 51 jaar en woont in Badé-Kparou. Ze runt een kleine geiten- en schapenkwekerij naast het huis waar ze met haar kinderen en kleinkinderen woont.

Haar moeder begon ooit met 5 geiten, die ze kreeg van een lokaal landbouwproject. Zo begon ze geiten te kweken.

Toen ze stierf liet ze haar dochter 16 dieren achter. Ondertussen zijn er 35 schapen en 12 geiten. Maar het waren er meer. Een aantal zijn verkocht voor een feest.

Dankzij de Stichting Hubi en Vinciane kon ze haar stallen uitbreiden.

Wat vond jouw man er van?
Hij was tevreden omdat de stallen en de dieren naast het huis liggen. Zo kon ik voor de kinderen en het huishouden blijven zorgen. Dat was zijn voornaamste zorg.

Zijn de buren niet jaloers?
Dat weet ik niet. Ik heb genoeg aan mijn dieren en familie. Maar ik word duidelijk gezien als een voorbeeld voor de anderen want ze komen me raad vragen over hoe ze hun dieren moeten verzorgen of behandelen bij ziekte. Bij sommigen voel ik dat ze ook zin krijgen om een aanvraag te doen voor financiële steun bij één of andere plaatselijke landbouworganisatie of NGO. Want de mogelijkheden bestààn en ik ben ’t beste voorbeeld om te bewijzen dat ’t lukt.’ t Vergt wel discipline en uiteraard veel werk. Elke dag bekijk ik elk dier. Regelmatig komt een dierenarts langs.

Ik heb mij net ingeschreven in een cursus om geitenmelk te bewerken tot bv. yoghurt of kaas. Dat zit weliswaar niet in onze cultuur, dat is nieuw. Wij gebruiken enkel koeiemelk dus ik hoop dat ik de mensen rond mij kan overtuigen dat geitenmelk ok heel lekker en voedzaam is.

Het is mijn droom om een gespecialiseerde opleiding te volgen over dierenverzorging en -welzijn. En om zelf mijn dieren te vaccineren als er geen ernstige medische problemen zijn.

Wat betekent de steun van de Stichting Hubi en Vinciane voor jou?

Dankzij hun hulp had ik een startkapitaal, volgde ik allerlei cursussen en kon ik de kwekerij efficiënt beheren en uitbreiden. Met het geld van de verkoop van mijn geiten en schapen, betaal ik de Stichting terug. Binnenkort heb ik geen schulden meer en ben ik volledig zelfbedruipend. Ik denk erover om een eigen waterput te installeren, hier op mijn erf.

Dus ja, ik ben een heel gelukkige vrouw! En dankbaar voor de financiële en logistieke steun die ik kreeg om dit bedrijfje uit te bouwen. Ik hoop nog meer een voorbeeld te zijn voor anderen. Want met wat steun, ondernemingszin en werkkracht kan iedereen dit realiseren.

Lea Van Hoeymissen