Reisverslag en Onderzoek Parakou – juli 2014
Christina Meert – Als derdejaarsstudente sociologie aan de KU Leuven heb ik altijd gedroomd om mijn opgedane kennis om te zetten in praktijk. Dankzij de Stichting Hubi & Vinciane werd dit mogelijk. Mijn opdracht was de schooluitvalproblematiek in Parakou proberen te schetsen aan de hand van veldonderzoek. Samen met mijn nicht Abdias Chobli ben ik midden juli 2014 naar Parakou vertrokken.
Als derdejaarsstudente sociologie aan de KU Leuven heb ik altijd gedroomd om mijn opgedane kennis om te zetten in praktijk. Dankzij de Stichting Hubi & Vinciane werd dit mogelijk. Mijn opdracht was de schooluitvalproblematiek in Parakou proberen te schetsen aan de hand van veldonderzoek. Samen met mijn nicht Abdias Chobli ben ik midden juli 2014 naar Parakou vertrokken. Na een lange busrit (8 uur van Cotonou naar Parakou) werden we door Antoinette, één van de verantwoordelijken ter plaatse, met open armen ontvangen. Die eerste dag verkenden we ook het dorp. Vanaf de tweede dag gingen we aan de slag met het onderzoek. Eerst brachten we een bezoek aan directrice Léah, zij schetste ons kort de schooluitvalproblematiek in Parakou. De volgende dag startten we met het bevragen van de leerlingen uit het zesde jaar van een publiekschool. We kregen de gelegenheid om ook met een paar leerkrachten en directeurs te spreken. De volgende dag bezochten we een privéschool om daar ook de vragenlijst af te nemen. Het was een verrijkende ervaring en een groot plezier om in Benin, land van herkomst, dit onderzoek te kunnen voeren.
Resultaten
Socio-economische achtergrond:
Door gebrek aan financiële middelen zet een hele groep jongeren in Parakou hun studies stop. Het “gratis basisonderwijs” heeft immers zijn beperkingen: ook al betalen ouders geen inschrijvingsgeld meer in staatsscholen, dan nog draaien ze op voor indirecte kosten zoals uniform, schoolmateriaal en transport.
Kinderarbeid:
werk en thuis: Door nood aan extra werkkrachten op huishoudelijk vlak en op de werkvloer haken kinderen, voornamelijk meisjes, af. Uit de interviews blijkt duidelijk dat meisjes meer belast worden met huishoudelijke taken dan jongens. En dit zowel bij leerlingen van publiekscholen als privéscholen. Meisjes geraken hierdoor snel uitgeput en trekken vermoeid naar school. Vele mama’s beweren ook dat de ‘beste opleiding’ op de marché Arzêkê te vinden is want de verkoopwereld is in Parakou grotendeels door vrouwen gedomineerd. Vele moeders hechten daarom weinig belang aan de scholarisatie van hun dochters.
Gezinssamenstelling:
Uit de interviewgegevens blijkt dat de gezinsstructuren in Parakou traditioneel opgesteld zijn. Een gemiddeld monogaam gezin telt gemiddeld 6 kinderen en een polygaam gezin ongeveer 12 kinderen. Onder hetzelfde dak wonen er vaak ook andere familieleden. Leerlingen die thuis ingeschakeld worden om vaak voor andere familieleden te zorgen ondervinden meer weerstand bij het voltooien van hun studies. Uit de enquêtes komt duidelijk naar voor dat de oudsten van het gezin de meeste verantwoordelijkheden hebben, zeker als ze meisjes zijn.
Gemeenschap:
religie, tradities en taboes: Het traditioneel gezinsmodel dat door islam en christendom voorgeschreven wordt, zorgt ervoor dat vele ouders het belang van onderwijs – en dan specifiek voor meisjes – niet in zien, vermits die meisjes volgens de traditie slechts huisvrouwen zullen worden. Ouders zijn voorstanders van onthouding voor het huwelijk, maar deze geloofsovertuiging wordt weinig nageleefd want vele jongeren zijn seksueel actief. Het probleem hierbij is dat de jongeren dikwijls hun studies met hun seksueel leven niet kunnen combineren. Meisjes die zwanger worden, moeten hun studies stop zetten. Er is een gebrek aan communicatie tussen ouders en kinderen en vaak starten de jongeren hun seksueel leven onvoorbereid.
Onderwijsomstandigheden:
In Parakou zijn er niet genoeg klaslokalen in verhouding met het aantal leerlingen. Vele lokalen zijn ook in slechte staat of de scholen bevinden zich op een verre locaties voor die leerlingen. Tijdens een hevige regenperiode of een extreem droog seizoen trekken veel kinderen minder naar school omwille van de slechte of onveilige wegen. Daarnaast is een groot deel van leerkrachten onvoldoende opgeleid en onbekwaam. In publiekscholen wordt ook regelmatig gestaakt.
Bedenkingen en suggesties
- Op zoek gaan naar rolmodellen die de leerlingen kunnen aanmoedigen
- Leerkracht zouden tijdens hun opleiding meer aandacht moeten krijgen voor het pedagogische aspect (bv. seksuele opvoeding, bijbrengen van moderne waarden)
- Begeleider aanstellen die een soort van mediator kan zijn tussen leerlingen en ouders. Deze begeleider fungeert dan als vertrouwenspersoon.
- Opvangcentrum creëren zodat de leerlingen hun huiswerk in een veilige en rustige plaats kunnen maken
