Dafia Gnanki – Boko

Een ondernemende boerin, ingeschreven in ons opleidingsprogramma rijst.
Dafia is 60 jaar, en woont al 22 jaar in Boko.

Haar man is pastor van de Beninse evangelische kerk en ze hebben al op verschillende plaatsen in Benin gewoond. Ze heeft zes meisjes, drie jongens en veel kleinkinderen. Twee ervan wonen bij haar in het dorp en gaan naar het college.

We staan met een 20-tal dorpelingen bij een grote akker, omgeven door een omheining van gevlochten stro waarop ze rijstplanten heeft staan. Over enkele weken kan ze oogsten en ze zegt me trots dat ze een grote voorraad zal kunnen inslaan.

De zon brandt op mijn schouders en ik stel voor om naar haar huis te gaan om verder te praten. ‘Is het ver?’ Oh nee’, een grote lach komt tevoorschijn, ‘echt vlakbij!’. Behalve de groep boeren en boerinnen staan er ondertussen ook tientallen kleine kindjes uit het dorp en in een lange kolonne gaan we op weg naar haar woning. De tocht lijkt eindeloos en we moeten de weg oversteken waarbij we de voorbijrazende auto’s en moto’s moeten ontwijken.

Haar huis is een eenvoudig stenen gebouwtje met een metalen deur die ze openzet door de deur achter een haakje te klemmen. In een mum van tijd worden houten krukken bijgezet en we krijgen een metalen beker water aangeboden. Gelach alom als we uitleggen dat de Europese darmen super-gevoelig zijn en we dus alleen water uit plastic flessen mogen/kunnen drinken.

We excuseren ons omdat we niet lang kunnen blijven en nemen afscheid; op weg naar onze volgende afspraak zien we een groep van 15-20 schoolkinderen een stukje veld omploegen voor een schoolgebouw, allen gewapend met een bijl.

Bewonderenswaardig, in die hitte!