Fotodagboek – december 2017

Enkele weken geleden trokken bestuurders Pascale en Muriel op halfjaarlijks werkbezoek. In hun zog volgde een groep geïnteresseerden op inleefreis. Ze startten en eindigden met een stukje toerisme, maar de focus stond toch op de vele projecten en realisaties. Als toemaatje waren ze veel meer dan figuranten op de viering 35 jaar Stichting.

Onlangs kwamen we een foto tegen uit de oude doos. Ongeveer dertig jaar oud. De zussen Mary-Anne en Pascale, met verloofde Patrick, poseren tijdens hun eerste bezoek aan het hospitaal van Papané. Verder Piet van Assche en Lieve, toenmalig directeur, Alain met vrouw en kinderen en het team waarbij velen die nog hadden samengewerkt met Hubi.

De ruime delegatie bezoekers en bestuurders poseert nog even in gelegenheidskledij. Ze zijn klaar voor de ‘caravane’, een optocht door Parakou. Op deze manier zullen zij, samen met 250 enthousiaste medewerkers en sympathisanten, aan de bevolking tonen dat het feest ’35 jaar SHV’ is ingezet.

Het duurt een tijdje eer iedereen is. Zo veel mensen verzamelen: ongeveer 100 gemotoriseerde Beninezen en ruim 150 pionnen van de infanterie opgezweept door een ingehuurd orkest. Om de paar hectometers zullen ze zich even omdraaien en enkele slachtoffers kiezen. Die worden dan geacht een stevig dansje op te voeren. Enig idee welke doelwitten ze liefst viseren

Jo en Jacques doen een praatje met enkele kinderen uit het weeshuis. Er zijn meerdere redenen waarom kinderen hier terecht kunnen komen. In het ziekenhuis van Boko bleef men vaak achter met verweesde kinderen als er iets misliep bij de bevalling. Nu probeert men het contact met de vader of de familie actief te houden en de kinderen te laten gaan vanaf hun twaalfde als er een goede opvang verzekerd is.

Tha wall. Het is niet de enige muur die we te zien krijgen waarop het logo van de Stichting is terug te vinden. Maar deze muur is speciaal. Voor het eerst in 35 jaar beschikken onze medewerkers over een eigen kantoorruimte op een ommuurd terrein. Er is ook nog plaats voor een nieuw initiatief. ‘To be continued’

We bezoeken een boerderij waar soja gekweekt wordt. We krijgen uitleg over de vele mogelijkheden en voordelen die verbonden zijn aan sojateelt. Dan volgt dit schouwspel. Het kaf wordt van het koren gescheiden. De familieleden van de boer slaan ritmisch op de planten. Het stof stijgt op en onttrekt de zon aan het oog. De baby op de rug van één van de vrouwen deint mee op het ritme van de slagen.

De tweede feestdag begint met de vlaggengroet in BOKO. Er wordt gezonden en daarna stellen we ons één voor één vioor aan het personeel van het ziekenhuis. Pascale wordt in de bloemetjes gezet en dan start de opendeur. Tegelijk gaat een conferentie over preventie van hartziekten door op het ziekenhuis. Wij zien heel veel mooie evoluties, maar het RX-toestel moet dringend vervangen worden.

Op onze eerste dag in Borgou bezoeken we de secundaire school van … op loopafstand van de grens met Nigeria. Met de Stichting Speciale aandbesteden we nog steeds bijzondere aandacht aan meisjes die zonder onze steun al lang niet meer op school zouden zitten. Ze kijken heel ernstig. Het luisteren naar de speciale speech vergt veel concentratie.

Voor de derde en laatste feestdag is een feesttent opgezet. De speciale gasten en de hoogwaardigheidsbekleders zullen hun speech houden op het plein onder een parasol. Wij, bezoekers, zijn op de afgesproken tijd aanwezig. Maar we zijn zowat de enigen. Niemand maakt zich zorgen. Twee uur later is iedereen ter plekke en kan de plechtigheid beginnen!

Elke bezoeker die voor het eerst in Benin komt, verbaast er zich over dat mensen die in soms erbarmelijke omstandigheden leven er toch in slagen zo kleurrijk en verzorgd voor de dag te komen. Een bezoekje aan de markt maakt al wat duidelijk. De variatie gekleurde stoffen lijkt onuitputtelijk. En lang moet je niet zoeken naara een kleermaker. Met z’n tweedehands Singer tovert hij voor geen geld je stof om tot kostuum.

Eén van de topattracties voor een reisgezelschap is en blijft Ganvié. Alles gebeurt vanuit bootjes, de woningen staan letterlijk op palen. We vertrekken rechtstreeks vanuit ons hotel en varen eerst langs de bidonvilles, ook paalwoningen, op en rond het stort.
Een half uurtje verder zien we Ganvié opdoemen. Het water ligt in dit seizoen bezaaid met waterlelies. Dat maakt alles nog pittoresker.

We stoppen even in Koro waar we het nieuwe sanitair aan de school officieel gaan openen: 4 latrines die 2 per 2 zullen geopend zijn én een eenvoudige maar vernuftige instaalatie om de handen te wassen. Daar horen speeches bij. De omstaanders luisteren zeer aandachtig. De meesten toch … Even later zullen de plaatselijke dansers voor een heel andere setting zorgen.