Inleefreis studenten van Odisee : 12 – 27 februari 2022

Van 12 tot 26 februari 2022 trokken 24 studenten van de Odisee Hogeschool op inleefreis naar Benin. Zowel studenten verpleegkunde van de campussen in Aalst, Sint-Niklaas en Brussel als studenten biomedische laboratoriumtechnologie van de campus in Gent namen deel.

De Odisee Hogeschool heeft al verschillende jaren een samenwerking met de universiteit van Dassa voor laboratoriumtechnologie en met de universiteit van Parakou voor verpleegkunde. De inleefreizen die de Hogeschool organiseert, kaderen in die lange traditie van samenwerken. Studenten en docenten van België én Benin krijgen zo de unieke kans om kennis en ervaringen uit te wisselen en mekaars leef- en werkwereld te leren kennen.

Eén van de eerste dagen stond een bezoek aan de universiteit van Dassa ingepland. Na een rondleiding door de labo’s, presenteerden de Belgische studenten biomedische laboratoriumtechnologie hun posters over onder meer parasieten en aandoeningen van de erytrocyten.

Aan de universiteit van Parakou waren het de Beninse studenten die een presentatie hadden voorbereid voor hun Belgische collega’s over diabetes en communicatie. De studenten van Odisee hadden dan weer workshops voorbereid waarin ze samen met de Beninse collega’s aan de slag gingen en onder meer technieken rond verbandleer uitwisselden.

Tijdens de inleefreis lopen de studenten ook effectief één volledige dag stage: de studenten verpleegkunde in een hospitaal, medisch centrum of artsenpraktijk en de studenten biomedische laboratoriumtechnologie in een labo.

In de hospitalen en medische centra hielpen de studenten met vaccinaties en bloeddruk- en temperatuurmetingen. Enkele studenten mochten zelfs assisteren bij een bevalling.

De zeven studenten biomedische laboratoriumtechnologie werden verdeeld over de verschillende afdelingen van het labo. Zij waren onder de indruk van de manier waarop in de labo’s gewerkt werd. Ondanks de verouderde en beperktere uitrusting werd er geen afbreuk gedaan aan nauwkeurigheid en precisie. Het feit dat er nog heel vele zaken manueel gebeuren en dat bijvoorbeeld de basisvoedingsbodems zelf gemaakt worden in plaats van aangekocht maakt dat er veel minder stalen verwerkt kunnen worden dan in de labo’s in België. Wat in ieder geval opviel, was dat er heel wat stalen onderzocht werden op malaria.

Tijdens de inleefreis worden de studenten ook ‘het veld’ op gestuurd. Zo gingen zij mee naar enkele dorpen om kleine kinderen te screenen op malnutritie en malaria. Na een infosessie over hoe je malnutritie en malaria kunt herkennen, gingen de studenten zelf aan de slag. Heel wat kinderen bleken duidelijk ondervoed. En maar liefst 85 % van de geteste kinderen bleken besmet met malaria. De kinderen kregen ter plekke de nodige zorgen en medicatie en werden – indien nodig – verder doorverwezen naar een medisch centrum of hospitaal.

En tot slot hielpen alle studenten een hele dag mee bij een bloedinzameling van het Rode Kruis. Ze namen zelf bloed af en noteerden gewicht, bloeddruk en temperatuur van de donoren.
Naast de studiegerichte activiteiten, was er uiteraard ook tijd voor ontspanning en toerisme.

Hieronder lezen jullie meer in eenuitgebreid persoonlijk verslag, opgesteld door de verschillende studenten.

Sofie Verhoeven

Dorp op palen Ganvie

Ganvie, een prachtig dorp met een fascinerende geschiedenis. Op de tweede dag van onze inleefreis bezochten we het ‘dorp op palen’. We werden uitstekend begeleid door een warme taterende, ritmisch bewegende, vrijgezelle gids. Ganvie bevindt zich op het Nokoué meer, vlakbij Cotonou, en bestaat uit allerlei bamboe paalwoningen. Tijdens 17e eeuw diende dit dorp als veilige haven voor de Tofinu stam die op de vlucht waren van de Dahomey, een volk dat het zeer gemunt had op slavenhandel. De Dahomey mocht omwille van hun geloof geen water betreden, wat veiligheid bood aan de inwoners van het palendorp. Het dorp kreeg de naam Ganvie, of beter: ‘wij overleefden’.

Het transport van en naar het land bestaat uit boten gesneden van boomstammen. Tijdens het varen merkt men hier en daar tussen de paalwoningen verschillende grasvlaktes op. Deze zijn kunstmatig gecreëerd om peuters correct te leren stappen op een platte ondergrond, aangezien dit op bamboepalen binnenshuis quasi onmogelijk en nadelig is voor de ontwikkeling. Er zijn diverse markten (mango en ananas zijn hemels lekker), souvenirwinkels, restaurants en kerken in het dorp terug te vinden. Ganvie richt zich nu voornamelijk op toerisme en visindustrie, waarvan zowel het kweken als het vangen van vis.

Kim Rowland

Dassa

Maandag 14 februari werd de dag gestart met een ontbijt en verplaatsen we ons dan richting de universiteit van Dassa. Daar kregen we een rondleiding op de universiteit, hun laboratorium en informatie over hun manier van werken. Vervolgens werden de posters voorgesteld die onze Belgische groep had voorbereid. Voor ons vertrek kregen we namelijk de opdracht een poster te maken omtrent verschillende onderwerpen die deel uitmaken van de opleiding BLT. Denk maar aan parasieten, een algemeen bloedbeeld, aandoeningen van de erytrocyten, etc. We werden opgesplitst in groepjes, met telkens één iemand uit de opleiding biomedische laboratoriumtechnieken, aangevuld met twee personen uit de opleiding verpleegkunde. Het eindresultaat werd opgehangen in een lokaal van de universiteit en de studenten van Dassa werden door de verschillende groepjes geïnformeerd over wat te zien was op onze posters. Onze posters bleken zelfs examenleerstof. Het was aldus belangrijk dat wij onze poster en kennis beheersten, om hen de nodige informatie te bieden.

In de namiddag was een wandeling gepland naar ‘Les 41 Colines de Dassa’. We werden in twee groepen verdeeld en kregen beiden een gids. Eerst door het lokale dorp, met de nodige informatie omtrent de fauna en flora, mocht iemand ervaren hoe moeilijk het is om stenen te kappen en dit alles leidde tot grappige herinneringen. Gevolgd door een moment van bezinning waarbij de gids benadrukte dat nu het meer intense deel van de wandeling was aangekomen. Hij benadrukte, meermaals, dat we allen ons eigen tempo moesten bepalen. We beklommen de berg, er waren enkele uitschuivers, zonder al te pijnlijke gevolgen en kregen daarvoor in ruil een prachtig uitzicht. Zelfs zonder enige conditie was de wandeling haalbaar, zolang er maar voldoende motivatie aanwezig is. Op zo’n tien minuten stappen van de top, werd ons meegedeeld dat het meest intense stuk nu zou volgen. Studenten kregen de keuze om mee te gaan en de top van de berg te bereiken, of daar te wachten. Ook dit uitzicht was reeds fenomenaal. Het merendeel van de groep besloot de wandeling verder te zetten en nog heel even door te bijten. Het was meer dan de moeite waard om in zo’n temperatuur de tocht verder te zetten want het uitzicht was magnifique.

De avond werd afgesloten met een diner in een plaatselijk restaurant, samen met de studenten en docenten van de universiteit van Dassa. Er werd door onze Belgische groep, ‘team feest’, ook entertainment voorzien aan de hand van een quiz over de Belgische en Beninese cultuur. We werden opgedeeld in groepjes, een mengeling van Belgische studenten en studenten van Dassa. Na een ex aequo en een dance-off mocht één van de groepjes zich kronen tot winnaar van de quiz.

Emma Haerinck

Malnutritiescreening

Dinsdag 13 februari

Vooraleer we vertrokken naar de locaties voor de malnutritiescreening, kregen we uitleg hoe we malnutritie kunnen herkennen en kunnen opmeten. Dit kunnen we opmeten bij kindjes tussen de 6 en 59 maanden met een meetbandje die groene, gele en rode zones bevat. We vertrokken vroeg in de ochtend naar twee verschillende locaties in afgelegen dorpjes. Er was een tolk mee met ons, want locals spreken Fon, Yoruba en andere locale talen. Er was een zeer grote opkomst van kleine kindjes met een duidelijk beeld van ondervoeding.

Ook werden er bij kinderen ouder dan 59 maanden de temperatuur gemeten, een verhoogde temperatuur kan wijzen op Malaria. Zo bleek dat verschillende kindjes duidelijke symptomen hadden van malaria. We besloten om testen te gaan halen in de apotheek en toen bleek ongeveer 85% van de geteste kinderen positief te zijn. Zij kregen water en medicatie om er terug een beetje boven op te komen. Later werd hen ook specifieke medicatie voor malaria bezorgd. We hadden ook een postje voor wondzorg. Kinderen en volwassenen konden hier terecht met kleine en grote wonden.

Yannick de Boey

Lagere school

Op woensdag 16 februari zijn we 2 lagere scholen gaan bezoeken in Parakou. De gehele groep werd onderverdeeld in 2 groepen omdat deze bezoeken op dezelfde dag doorgingen. Als voorbereiding op dit bezoek waren er studenten die bepaalde opdrachten voorbereid hebben.

Op de dag zelf werden we goed ontvangen op de lagere scholen door de leerkrachten. We kregen een vrolijke verwelkoming en vervolgens konden we aan de slag gaan met de studenten. Hiervoor werd iedereen opgedeeld in 3 groepen. Deze groepen schoven telkens na 20 minuten door zodat alle leerlingen van de lagere school eens op alle postjes hadden gestaan. De verschillende postjes waren één rond handhygiëne, een postje waar men ging knutselen en nog een postje waar men mocht koken. Bij het koken mochten de studenten bananenpannenkoeken maken en op het einde heeft elke leerling dan ook een stukje mogen opeten. Wij kregen ook te zien wat de kinderen daar als eten kregen en mochten hiervan op onze beurt ook eens proeven. Aan de post over handhygiëne kregen de kinderen meer uitleg over hoe ze de handen op een goede manier konden ontsmetten en wassen en bij het knutselen mochten de kinderen iets knutselen dat ze konden gebruiken om muziek te maken.

We vonden het allemaal een zeer leuke en leerrijke ervaring om te zien hoe de kinderen hier les kregen. Op het einde werd er afscheid genomen van de leerlingen en leerkrachten met een bedanking.

Heleen Vandorpe

Universiteit Parakou

De universiteit in Parakou is één van de twee universiteiten waar ze een opleiding verpleegkunde voorzien. De dag werd georganiseerd door een gemengd team van studenten uit België en Benin. Deze opdracht kregen we op voorhand om iets te kunnen voorbereiden. Het voorbereiden met de studenten uit Benin was een ervaring op zich. Je kan best onthouden: je weet nooit wat ze van plan zijn tot het moment dat je het kan zien. Het doel van deze dag was om te leren van een interessante uitwisseling, waarin de verschillen en gelijkenissen uit de zorg naar boven te kwamen.

In de voormiddag vond er een algemene kennismaking plaats met daarbij filmpjes van hoe een dag uit ons leven eruitzag. Zo konden we de verschillen in cultuur merken van beide landen. De studenten uit Benin hebben daarna een voorstelling gegeven voor de hele groep over diabetes en communicatie. De studenten uit België hadden kleine workshops georganiseerd rond de thema’s diabetes, verbandleer en communicatie. Door een groot aantal studenten hebben we dit in kleinere groepen gedaan, om iedereen een kans te geven om te spreken. Zelfs de studenten van MLT konden op deze manier nieuwe technieken leren en hun skills laten zien.

Zo hadden we een voormiddag vol nieuwe ontdekkingen achter de rug.
De universiteit in Benin heeft een middagpauze van 3 uur, om de warmte te overbruggen. Om de middagpauze gezelliger te maken zijn zo vele studenten op stap gegaan met de studenten van Benin.

Om het in de namiddag een beetje luchtiger te maken werd er een leuke quiz voorzien. In gemengde groepen en met diverse rondes kon iedereen zijn steentje bijdragen. Waren de vragen te moeilijk, dan konden ze wel uitblinken in opdrachten en spelletjes. Zo hebben we gemerkt dat studenten wel héél competitief kunnen worden als het over winnen gaat.

Ines Esnol

Een voormiddagje bij de kinderarts

Heb je de kans om een dagje te observeren bij dokter Anatole? DOEN! Dokter Anatole is sinds hij afgestudeerd is actief als kinderarts in Parakou, ondertussen al meer dan 40 jaar lang. Hij mag dan wel met pensioen zijn, toch is hij nog meerdere dagen per week aanwezig in de artsenpraktijk.

Als kinderarts heeft hij massa’s ervaring die hem nog bijna dagelijks van pas komen. Tijdens onze observatie van de consultaties kwamen kinderen met de meest diverse klachten langs. Er kwam een kindje van anderhalf jaar langs met een indeuking van het borstbeen, er kwam een kindje langs die al een week lang last had van overgeven, diarree en koorts, een jong meisje met 50 ademhalingen per minuut, enzovoort.

Voor ons een raadsel, voor dokter Anatole een weet. Hij wist meteen welke volgende stap hij moest nemen. Verder onderzoek in het ziekenhuis, het opstarten van een antibioticakuur of bloedafname. Alle patiëntjes kon hij helpen!
Dokter Anatole is een uitstekende dokter die de tijd nam om ons zaken uit te leggen, ons zelf zaken liet uitvoeren en ons ondervraagde. Van een saaie voormiddag was absoluut geen sprake.

Nog een kleine tip: in Benin is het niet gebruikelijk dat kinderen een luier dragen!

Demi Bals

Stage

Dag 10, de dag dat we op stage gingen. De studenten van MLT en verpleegkunde werden gesplitst. De studenten van MLT liepen hun stagedag in het laboratorium van “ hôpital d’instruction des armées” in Parakou. Ze volgden mee op verschillende afdelingen zoals biochemie, hematologie, serologie, parasitologie en bloedafname. Er werd veel uitleg gegeven en er was onmiddellijk ook al het verschil zichtbaar in vergelijking met de labo’s in België. In dit specifieke ziekenhuis waren er niet zo heel veel routinestalen per dag. Ze hebben wel zelf spectrofotometrische analyses kunnen uitvoeren op de aanwezige stalen.

De studenten verpleegkunde werden in groepjes van 2 studenten verdeeld om op stage te vertrekken naar verschillende ziekenhuizen, gezondheidscentra en er was ook een groepje die consultaties bij een pediater volgden. De studenten verpleegkunde vormden een groep met de studenten van Parakou.

Studenten in de gezondheidscentra mochten vaccineren, inspuitingen voor TBC toedienen(Tuberculose), parameters meten (zoals bloeddruk, temperatuur, …). Er waren ook 2 studenten die een bevalling van dichtbij hadden meegemaakt. Dit was toch de mooiste en ingrijpende gebeurtenis van de dag. En kon er ook een groot verschil opgemerkt worden tegenover bij ons in België. Er werd eerst tijd gemaakt voor de mama en als zij verzorgd was, ging men over naar de zorgen van het kind.

Emma Vandenberghe

Labo

De zeven MLT studenten van de groep kregen de unieke kans om kennis te maken met de klinische laboratoria in Bénin. Als eerste kregen de studenten een rondleiding doorheen de verschillende afdelingen van de laboratoria, daarna werd de groep opgedeeld waarbij elke groep op een andere afdeling van het labo zou starten.

In het eerste labo viel het meteen op dat het veel minder uitgerust was, in vergelijking met de laboratoria in België. Het was ook meteen duidelijk dat het vooral verouderd was. Ze bewaarden hun, al dan niet gevaarlijke, reagentia in gewone houten kasten en goten gevaarlijk kleurstoffen door de gootsteen, iets wat in België nooit gedaan wordt. De mogelijkheden om hier op een andere manier mee om te gaan zijn dan ook beperkter. Het viel wel op dat ze een zeer moderne koelkast hadden om reagentia goed koel te kunnen houden, zodat de houdbaarheid en de werking niet verloren gaat. De aanvraagformulieren zien er een heel stuk anders uit en het is ook zo dat de resultaten nog met de hand worden opgeschreven en daarna terug bezorgd worden aan de aanvragende arts. Normale resultaten worden met een blauwe balpen geschreven en abnormale resultaten in het rood. Het is opmerkelijk hoe ze maar één balpen voor héél het labo kunnen gebruiken! Vierkleurenbalpennen zijn vaak niet beschikbaar, dus binden ze een blauwe en een rode balpen tezamen. Terwijl in België de laboratoria vol liggen met balpennen, en er wel overal één te vinden is. De MLT studenten hebben dan ook samen besloten om aande laboratoria vierkleurenbalpennen te schenken die ze voor aanvang van de reis hadden ingezameld.

Hier worden resultaten met de hand opgeschreven. De basis voedingsbodems die gebruikt worden voor de kweek van bacteriën werd nog allemaal zelf gemaakt, terwijl men in België deze aankoopt en laat leveren. In elk labo werd vaak onderzocht naar Malaria. Malaria is een ernstige ziekte die veroorzaakt wordt door Plasmodium species en wordt overgedragen via een muggensteek. De ziekte komt heel vaak voor in de tropen en is gevaarlijk voor kleine kinderen. In het labo zoeken ze microscopisch naar de parasiet in het bloed, daarvoor nemen ze bloed af bij de patiënt en maken ze een uitstrijkje op een draagglaasje.

De basisprincipes en de kennis blijven allemaal hetzelfde, maar het is veel minder uitgerust en veel minder technologisch. Er wordt nog heel vaak met de hand gewerkt, wat hier in België onmogelijk is aangezien de grote hoeveelheid aan stalen. De nauwkeurigheid en precisie in de uitvoering blijft zeker wel behouden en er wordt ook gebruik gemaakt van handschoenen als veiligheidsmaatregel.

Julie Vleminx

Donne de sang – La Croix Rouge

Het Rode Kruis is bij ons enorm bekend, onder andere voor haar bloeddonaties. Een dag vertoeven bij de medewerkers van La Croix Rouge kon dus absoluut niet ontbreken.

Voor vertrek naar Bénin, werden er verschillende zaken geregeld voor de bloedinzameling. Zo verzamelden we een hoop leuke cadeautjes om uit te delen aan de donors, maar ook zorgden we ervoor dat er verscheidene spelletjes voorbereid waren om met de kinderen die aan het wachten waren te spelen.

Eenmaal de dag aangebroken was, werden we onderverdeeld in groepjes. Een doorschuifsysteem werd gecreëerd, zodat iedereen de werking van de bloedinzameling van verschillende opzichten kon meemaken. Zo werd er ten eerste een groepje ingezet bij de inzameling zelf; dit was moeilijker dan verwacht. De verpleegkundigen die de bloedafnames deden, waren heel beschermend over de mensen. Je moest al veel geluk hebben om zélf een bloedafname te mogen doen. Eenmaal één iemand van ons een bloedafname gedaan had, wonnen we het vertrouwen. Uiteindelijk kon elke student minstens twee bloedafnames doen.

Zo was er ook een post voor de inschrijvingen, een soort van vragenlijst om te zien of men al dan niet bloed mag doneren. Een derde groepje stond in voor de parameters. We hebben het hier dan over het gewicht, de bloeddruk en de temperatuur, dit alles werd ook op de vragenlijst genoteerd.

Verder stond er een groepje aan de cadeaus, zodat iedere donor een leuk geschenkje kon uitzoeken. Ten slotte was er een groepje studenten dat zich bezighield met de wondzorg. We hadden dit niet verwacht, maar er waren toch een aantal mensen die met een serieuze wonde naar ons toekwamen. Gelukkig was er een wondzorgkoffer mee en konden ook deze mensen geholpen worden.

Zelf konden we ook bloed doneren. Aangezien de regels voor donatie strenger zijn in Afrika dan bij ons, konden helaas maar drie studenten bloed doneren.

Olivier Joris

Uitwisseling met studenten

Een dag mee met de studenten van Benin en onszelf onderdompelen in hun leefwereld, het was voor de meeste studenten onder ons een zeer spannend gevoel toen we de nodige info kregen over de uitwisseling. Aan wat kunnen we ons verwachten? Gaat de communicatie vlot verlopen? Naar waar gaan ze ons allemaal brengen? Dit waren enkele vragen die wij als groep toch wel hadden.
Gedurende de ochtend kregen we de opdracht om tijdig te ontbijten en ons vervolgens in groepen van 3 te verdelen. Nadat we gegeten hadden en de groepen verdeeld hadden kwamen de studenten van de universiteit van Benin ook aan op het domein waar wij als groep verbleven.

Net zoals ons hadden ook zij zichzelf ingedeeld in groepen van 3. Vervolgens werden de groepen verdeeld en wisten we met welke studenten we de dag gingen doorbrengen.

Wat in het begin van de dag als zeer spannend aanvoelde, werd zeer snel een zeer leuke en mooie ervaring. De meeste studenten stonden open om ons hun omgeving en wereld te laten zien. Men nam ons mee naar zeer mooie plaatsen zoals een meer, standbeeld van een oud-President en een muur vol graffiti. Ik moet eerlijk toegeven dat enkele plekken toch wel indrukwekkend waren om te zien. Gedurende de autoritten om ons te verplaatsen van plaats heerste in de meeste groepen ook een leuke, spontane sfeer van interesse. De studenten gaven ons uitleg over de plaatsen die we gingen bezoeken en vroegen ook of dit voor ons in orde was.

Als toppunt werden enkele studenten uitgenodigd bij een studente van Benin thuis. Hierbij merkten we direct het verschil op tussen de verschillende klassen in het land. We werden zeer aangenaam ontvangen en mochten genieten van enkele typische snacks zoals Bananenchips maar ook snacks die wij kennen, zoals de prinsenkoeken.

Er werd gezellig gedanst, het enorme gevoel voor ritme vatte de gezellige sfeer die heerste zeer mooi samen.

Wij als studenten van België hadden het gevoel dat we iets terug wouden doen voor de enorme gastvrijheid die we die dag hebben mogen ervaren.
We hebben de studenten meegenomen naar een restaurant met pizza’s en allerlei andere snacks. We hebben ervoor gekozen om de studenten van Benin te trakteren, iets wat men enorm apprecieerde.

Wat in het begin van de dag begon met wel wat zenuwen is geëindigd in een dag met een zeer aangenaam, warm en dankbaar gevoel voor de studenten van Benin.

Lise Pauwels

Feest en diner

Doorheen de reis hebben we veel mensen ontmoet en beter leren kennen. Door enkele van deze mensen werden we soms uitgenodigd om samen te dineren. Dit vonden we heel genereus en de diners waren ook steeds zeer lekker en gezellig. Het diner was vaak rijst met gekookte groeten in een pikantje sausje en kip of vis. Een frisse Beninoise of Panache (het lokale bier) kon ook niet ontbreken. Als non- alcoholische optie was er een soort limonade genaamd Youki. Dit eten en deze drankjes waren een vast patroon gedurende de reis.

Voorafgaand hebben al studenten per campus een pannenkoekenverkoop gehouden om geld in te zamelen. Ook werden er veel spullen ingezameld zoals kleren, speelgoed, medisch materiaal,… Dit alles werd samen met het geld in vorm van een cheque overhandigd aan de Fondation van Hubi en Vinciane in Parakou. Hierbij hoorde natuurlijk een officieel moment met vele speeches en foto’s.

Om alle mensen die we tijdens onze reis hebben ontmoet te bedanken voor hun gastvrijheid en om deel uit te maken van deze onvergetelijke ervaring, organiseerden wij op onze voorlaatste dag een groot feest. De studenten en docenten van de universiteit van Parakou, de dokters uit de ziekenhuizen die we bezochten en de vrijwilligers van de Fondation Hubi en Vinciane waren allen aanwezig op dit feest. Lange tafels met vele stoelen werden gevuld met fantastische mensen. Er werd lekker gegeten en veel gedanst. Voor deze gelegenheid trok iedereen zijn kledingstuk dat die eerder deze reis had laten maken bij de kleedster aan. De studenten die het feest mee organiseerde hadden het thema Hawaï gekozen. Er waren bloemenkransen voor iedereen en een limbostok in thema Hawaï, waar de Beniners trouwens heel goed in zijn. Er werd zowel muziek van de Belgische studenten als de studenten uit Benin gespeeld, de heupjes werden losgegooid en dansmoves werden uitgewisseld. De studenten van de universiteit van Parakou hadden ook nog een afscheidscadeau voor ons. We kregen 2 beelden als aandenken aan deze geweldige reis en onvergetelijke ervaring.

Jits Van de Wiele

Boottocht en houtmarkt

De 15e en laatste dag is aangebroken. Na een stevig ontbijt trokken we richting Grand Popo, een idyllische stad in Mono in het zuidwesten van Benin. Eens aangekomen stapten we met z’n allen in een bootje, op elkaar gepakt in de volle zon. Wie nog niet verbrand was tijdens de rest van de reis, was dit nu gegarandeerd wel.

Bij een eerste tussenstop kregen we te horen hoe de lokale bevolking zout ontgint uit de zee, waarna we de mogelijkheid kregen om enkele zakjes aan te kopen. Daarna zetten we onze boottocht verder naar een vreedzaam strandje, waar vrijwel iedereen op zoek ging naar enkele mooie schelpen. En ja hoor, wie zoekt, die vindt. We namen de buit mee en trokken terug naar het beginpunt van de tocht

Hongerig als we waren reden we met de busjes tot een plek verderop, waar we de originele combinatie van pasta, frietjes en couscous voorgeschoteld kregen. Tussendoor slaagden we erin de resultaten van onze covidtest te bekijken. Negatief op Covid en met een positieve ingesteldheid vervolgden we onze lange rit naar Cotonou.

Eenmaal aangekomen was het toilet de eerste plaats die de meesten van ons bezochten. Daarna ging ieder zijn weg op de houtmarkt. Hier is het gebruikelijk dat er wordt afgedongen. Aanvankelijk lukte dit niet bij iedereen even vlot. Hulp van docenten was zeer welkom en leverde komische taferelen op. Naarmate de tijd vorderde, waagden sommigen zich toch aan het zelf proberen afdingen, met prachtige souvenirs als gevolg. Gepakt en gezakt reden we richting de luchthaven. We propten alles in de valiezen en waren we klaar om, na dit prachtig avontuur, terug huiswaarts te keren.