Dr. Emile Cossi Kouthon, directeur van het hospitaal Saint-Martin in Papané

Dr. Emile Cossi Kouthon is gynaecoloog-obstetricus in het hospitaal Saint-Martin in Papané. Sinds februari 2017 is hij er ook directeur. Het hospitaal Saint-Martin wordt al tientallen jaren ondersteund door onze Stichting.

Hoe is hij met de Stichting in contact gekomen?
En wat betekent de Stichting voor het hospitaal?

Onze communicatiemedewerker in Benin legde hem die en andere vragen voor tijdens een gesprek.

Wanneer en hoe bent u in contact gekomen met de Stichting?
Ik kwam voor het eerst in contact met de Hubi & Vinciane Stichting in 1999. Ik was toen recent afgestudeerd aan de medische faculteit in Abomey-Calavi en net aangeworven als jonge huisarts in het ziekenhuis van Papané. Op een avond klopte er iemand thuis op mijn deur. Dat was Piet Van Assche, de stichter en toenmalige voorzitter van de Stichting Hubi & Vinciane. Hij kwam me opzoeken omdat hij gehoord had dat er een nieuwe dokter was aangeworven in het ziekenhuis. Dat was dus mijn allereerste contact met de Stichting : de voorzitter die mij op eigen inititiatief kwam verwelkomen. Dat getuigt volgens mij van de grootsheid en nederigheid van die man én van zijn betrokkenheid bij dit hospitaal.

Wat betekent de Stichting voor het hospitaal Saint Martin?
De Stichting Hubi & Vinciane betekent heel veel voor het hospitaal. Het was hier in dit hospitaal dat de Stichting met haar eerste activiteiten begon. De Stichting werd immers opgericht ter nagedachtenis van Dr. Hubert (Hubi) Adriaens en Vinciane Van Assche, die beiden bij een vliegtuigongeluk om het leven kwamen. Dr. Hubert werkte toen (van 1980 tot 1981) als medisch directeur in dit ziekenhuis.

Dankzij de verschillende projecten van de Stichting kon het hospitaal zich ontwikkelen . Ik kreeg bijvoorbeeld een beurs om mij in België te specialiseren in de gynaecologie en de verloskunde. Hier ter plaatse werden verschillende verpleegsters en vroedvrouwen opgeleid. De Stichting investeerde ook in de eerste infrastructuur én uitrusting van het ziekenhuis. En dat doet ze nog altijd. Als je over het ziekenhuisterrein wandelt, zul je merken dat verschillende gebouwen en afdelingen de naam van de Stichting dragen. De Stichting was de eerste grote donor van het ziekenhuis en dat is tot op heden zo gebleven.

Wat heb je de voorbije vier à vijf jaar kunnen realiseren dankzij de steun van de Stichting?
We hebben onder andere een volwaardige pediatrische dienst kunnen opstarten met een afdeling neonatologie, een afdeling voor kleine kinderen en een afdeling voor ondervoede kinderen. Dankzij de Stichting hebben we ook de operatiekamer van het ziekenhuis kunnen renoveren. Recent hebben we de kraamafdeling opgefrist en uitgebreid met sanitaire installaties. De kraamafdeling werd trouwens in 2011 ook door de Stichting gebouwd. Verder hebben we een verblijf kunnen bouwen voor de garde-malades. En ook de ‘geluksbrug’, een passerelle tussen de kraamafdeling en de operatiekamer hebben we kunnen bouwen dankzij investeringen van de Stichting.

En welke veranderingen en investeringen staan er nu nog op uw prioriteitenlijst ?
Die lijst is erg lang. Ten eerste is het volgens mij belangrijk dat het hospitaal zich kan specialiseren in een bepaald domein zoals bijvoorbeeld moeder en kind of chirurgie of…De concurrentie met andere hospitalen is nl. niet te onderschatten. Het zou goed zijn moest de Stichting ons kunnen ondersteunen bij de keuze van die specialisatie. En eens de specialisatie gekozen is, zullen er investeringen nodig zijn om de gekozen specialisatiediensten op peil te brengen.

Een andere prioriteit is de vervanging van het röntgenapparaat van het ziekenhuis. We verliezen momenteel patiënten omdat we die dienst niet meer kunnen aanbieden. Verder is er nood aan materiaal voor chirurgische ingrepen. Meer algemeen baart de verouderde elektirsche installatie van het hospitaal mij zorgen. Ook de administratieve ruimtes zijn toe aan renovatie. Sommige bureaus kunnen we niet meer gebruiken omdat de vleermuizen er hun intrek hebben genomen.
Investeringen en hulp blijven dus welkom.

Een afsluitend woord?
Ik ben de Stichting heel dankbaar. Zonder haar steun, had ik niet verder kunnen studeren. En die specialisatie betekent heel veel voor onze patiënten omdat ik de enige specialist in gynaecologie-obstetrie ben in de streek van Tchaourou. Ik overdrijf niet als ik zeg dat de groei van het ziekenhuis te danken is aan de Stichting.